Woensdag lag ik weer in de CT-scanner. Wat een spanning, wat een stress. Het is een ijkpunt en tegelijkertijd wil ik mijn leven niet laten afhangen van een scan. Het leven staat even stil, alles is teveel. Het is een traumatisch ervaring elke keer weer en dat zal het altijd blijven. Ik kan niet meer relativeren, zo vlak voor de scan. Meditatie, rust en regelmaat helpen de stress hanteerbaar te houden, maar hij verdwijnt niet.
Gelukkig denkt Dr. Kaal met mij mee en heb ik vandaag al de goede uitslag gekregen. Ook dit keer heeft de chemo zijn werk gedaan. De levermetastasen zijn kleiner geworden en er zijn geen nieuwe uitzaaiingen te zien zien in mijn botten en lever. pfffffffff toch wel een opluchting. Waar was ik ook al weer gebleven?
Het is lente!!! Morgen ga ik lekker een dagje met ma op stap. Zondag de tuin in en mogelijk heb ik snel een moestuintje om mijn hobby uit te voeren. Het leven wordt rustiger, minder hectisch en en minder druk. Ik hoop dat dat zo blijft.
In de herfst heb ik van Eric 4 takken van zijn vijgenboom gekregen. Die hebben de hele winter in een pot voor het raam gestaan. En zie hier het resultaat.... 1 van de 4 is aangeslagen. En hoe! Eric bedankt, ik hoop dat de oogst hier net zo rijk en mooi is als bij jou.