zaterdag 10 december 2016

Het laatste deel

Met Elly in de Yurt op Kiemkracht 64
Na een lange stilte weer een bericht. En nu helaas geen goed bericht.
Sinds een aantal weken weet ik dat ik uitbehandeld ben. De tumoren in mijn lever zijn zo talrijk geworden dat ze langzaam alle galwegen dichtdrukken. Gal wordt gemaakt in je lever en door de dichtgedrukte galwegen kan die gal niet naar mijn darmen en dat geeft stuwing. Door die stuwing functioneert de lever slecht. Omdat de lever het orgaan is dat onze gifstoffen afbreekt kan ik geen chemotherapie meer verdragen. Mijn lever kan die niet meer verwerken en zal daardoor nog slechter gaan functioneren. Kortom het is een vicieuze cirkel geworden.

De kanker groeit en dat betekent dat ik nu niet meer lang te leven heb.
Hoe lang het zal duren en hoe het precies zal gaan, dat weet ik niet.
Het is een echt heftige periode, met veel verdriet, angsten en onzekerheden. Zo denk ik veel na over de dood, de zorg die ik nodig heb en natuurlijk de uitvaart. Allemaal dingen waar ik eigenlijk niet bij stil wil staan maar die nu aan de orde van de dag zijn. Het hoort erbij en het brengt ook rust om deze zaken toch te bespreken en te organiseren.
Diep in mijn hart voel ik dat het klopt, dat dit mijn pad is. Al kan ik me ook heel verdrietig voelen in de wetenschap de wereld te moeten verlaten. Ik voel van alles, maar ik krijg het niet goed op schrift.

Ik ervaar ook nog dat ik een beetje energie over heb om dit laatste stuk van mijn leven vorm te geven zoals het bij mij past. En door het aangaan van angsten en verdriet ook juist ruimte te laten ontstaan voor het leven. En dan bedoel ik bijvoorbeeld het samen zijn met familie en vrienden. Ik geniet met hen van de kleine dingen van het leven, een koude wandeling in het winterlandschap, samen eten, Sinterklaas en Kerst vieren en genieten omdat ik weet dat ik tante ga worden in januari.

Voor nu wens ik mezelf vooral rust, ruimte en tijd om in stilte te kunnen doen wat ik graag wil doen.