donderdag 14 mei 2015

Vloeibaar geluk


Door de aandacht die ik geef en krijg voel ik mij verbonden. Verbonden met de tuin, met mijn geliefden, met de hond. Eigenlijk met heel mijn omgeving. Vreemd genoeg voel ik dat ook bij materie, bij spullen, objecten en geluiden. 
Zo werd mijn aandacht getrokken naar het beeld van de Nikè van Samothrake, de Griekse godin van de overwinning.

Al op de poster, in het leslokaal op de middelbare school, trok het mijn aandacht. Toen ik de Nikè in het Louvre voor het eerst echt zag was ik ontroerd. Een gevoel wat ik het best kan omschrijven als opwellend vloeibaar geluk. Waarom dat gebeurt, wat mij in dit beeld raakt, dat weet ik niet. Maar het versterkt in mij de ervaring dat we in alles verbonden zijn. Met elkaar en met de dingen om ons heen. Dat geeft rust, het voorkomt dat ik ga zoeken naar antwoorden die ik nooit zal vinden. Het verbonden voelen met mijn omgeving nodigt me uit te ervaren, te voelen en te zijn.

Dit helpt, nu ik door mijn ziekte ben aanbeland in een fase van niet weten en van nog meer onzekerheid. De Nikè van Samothrake is fascinerend genoeg de godin van de overwinning. Overwinning waarop weet ook ik niet, maar het gevoel van vrijheid inspireert, staan en gaan op de weg die er voor je is.

Het beeld dat mij diep in het hart raakt, dat beeld wil ik graag nog eens zien.