zaterdag 22 juni 2013

Zoeken naar de regenboog

Foto door M. v. Klingeren
Je hoort het zo vaak, ik vecht tegen kanker of zij heeft de ongelijke strijd tegen kanker verloren.
Ik word daar zo ongelukkig van. We moeten helemaal niet vechten tegen kanker. En we moeten al helemaal niet spreken over mensen die het gevecht tegen kanker hebben gewonnen.
Alsof zij die stierven niet hard genoeg gevochten hebben!
Vechten is niet de goede manier, vechten is niet de weg en zeker niet het goede woord. Er valt namelijk niks te vechten. Ik probeer mij niet te verzetten tegen kanker, dat kan namelijk niet. Kanker heb je of je hebt het niet. En als je mazzel hebt kunnen de behandelingen je helpen genezen.
Het gaat er om hoe je met deze ziekte omgaat. De manier waarop je het probleem wil bekijken, wil ronddraaien in je hand, wil verwerken.
Het gaat erom  te leren aanvaarden dat kanker gebeurt. Of je nu wilt of niet.


Zet je in voor dat wat wel kan.
Inzetten om zo gezond mogelijk te leven zodat de behandelingen zo goed mogelijk verlopen. 
Ik kan proberen om mijn verdriet een plek te geven, zodat ik rust ervaar in mijn hart en hoofd. En ik kan je vertellen, er is een hoop te verwerken, het kost veel energie, veel tijd en het is een moeilijke weg. Ik kan niet werken, heb geen conditie, krijg geen kinderen, heb geen toekomst en ga zo maar door. Een heleboel verlieservaringen, elke dag weer. Toch sta ik positief in het leven, ben ik vrolijk en geniet met volle teugen van dat wat het leven mij biedt.

Wat mijn geheim is?
Ik mopper niet op de regen, maar ik zoek de regenboog.

Voor wie het wil weten: volgens de CT-scan is de situatie stabiel, er is geen tumorgroei zichtbaar. En belangrijker: ik voel me goed :-)